Piosenka Autorska w Podziemiach Kamedulskich – recital Ewy Błaszczyk

W tym artykule przeczytasz o:

• występie Ewy Błaszczyk w Podziemiach Kamedulskich
• repertuarze koncertu
• dorobku artystycznym aktorki
• akcji zbiórki na fundację "Akogo"

Ewa Błaszczyk w recitalu „Pozwól mi spróbować jeszcze raz” zaprezentuje bielańskiej publiczności piosenki napisane przez najwybitniejszych artystów. W repertuarze znajdują się utwory autorstwa m.in. Agnieszki Osieckiej, Jacka Kleyffa, Stanisława Soyki, Doroty Czupkiewicz, ks. Jana Twardowskiego, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Jana Wołka, Jacka Janczarskiego z muzyką Jerzego Satanowskiego, Stanisława Soyki, Zygmunta Koniecznego czy Włodzimierza Wysockiego.

Agnieszka Osiecka za swojego życia tak scharakteryzowała Ewę Błaszczyk: – Jest tajemnicą. Wiemy o niej sporo – przecież to gwiazda. Wiele jednak jest jeszcze zakryte. Pracuje piekielnie dużo. Jest sobie sama sterem, żeglarzem, okrętem, to znaczy managerem, nierzadko – gdy o piosenkę chodzi – reżyserem, dyrektorem i kostiumologiem. Rezultaty na tej swojej samotniczej drodze ma piękne. Przegląda tony zapisanego papieru, przesłuchuje kilometry taśmy, a gdy w końcu wybierze utwór dla siebie, decyzja zawsze jest trafna. Jakaś nerwica życia czai się w niej zimnym ogniem i popycha do wciąż nowego kroku i do nowego ryzyka. Piosenka jest w życiu Ewy niedzielą. Teatr poniedziałkiem. Dom odpoczynkiem. Jej codziennością są filmy. W kinie porzuca ją gorączkowe napięcie, w kinie przychodzą sukcesy, w kinie tłumnie pojawiają się ludzie – koledzy, przyjaciele, widzowie. W kinie Ewa jest najmniej sama. Ale przede wszystkim, choć tak często oglądamy jej twarz, pozostaje zagadką, tajemnicą. Dopóki w kobiecie jest tajemnica, jest przed nią wiele przyszłości, więcej przyszłości niż przeszłości... Tajemnica jest dziewictwem duszy.

Ewa Błaszczyk jeszcze podczas studiów nawiązała współpracę z Jerzym Satanowskim, który uczył ją śpiewać i opracowywał z nią piosenki oraz zaangażował do swoich muzycznych projektów; m.in. zaśpiewała w koncertach „Nie żałuję” zorganizowanych po śmierci Agnieszki Osieckiej. Po studiach została aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie. Występowała także w innych, stołecznych teatrach: Małym (m.in. jako Julia w sztuce Romeo i Julia w 1980), Powszechnym, Ateneum (m.in. jako Polly w Operze za trzy grosze na początku lat 80.) i Teatrze na Woli oraz w Teatrze Wielkim w Poznaniu, gdzie w 1978 zagrała główną rolę w oratorium Joanna d’Arc na stosie w reż. Ryszarda Peryta. Poza tym brała udział w przeglądach piosenki aktorskiej we Wrocławiu i występowała w Kabarecie pod Egidą^[10]. Wtedy też zagrała swoje pierwsze recitale z piosenkami Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty i Jacka Janczarskiego.

W 1981 zaczęła występować w roli komunistki Zoi w serialu Dom, co przyniosło jej dużą rozpoznawalność wśród telewidzów. W 1985 za rolę Klary w filmie Wiesława Saniewskiego Nadzór otrzymała Brązowe Lwy Gdańskie na 10. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Rozczarowana sytuacją polityczną w Polsce, w połowie lat 80. wyjechała do Wiednia, potem mieszkała także w Niemczech, gdzie występowała w filmach niemieckojęzycznych. W 1986 wykreowała postać Kasi Pióreckiej w serialu Zmiennicy, który zapewnił jej największą popularność w Polsce. Za rolę w tym serialu odebrała Wiktora dla najpopularniejszej aktorki Telewizji Polskiej.

Występowała w kabarecie Jana Pietrzaka oraz w Rodzinie Poszepszyńskich. W 1988 zagrała Hannę Nycz w dramacie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog IX, pojawiła się też w roli Heni Stahl, nazistowskiej fotografki i reżyserki w filmie Istvána Szabó Hanussen. W 1994 została etatową aktorką Teatru Studio w Warszawie. W 2000 wystąpiła w spektaklu Zachodnie wybrzeże na festiwalu w Budapeszcie. W 2003 powróciła do działalności aktorskiej po śmierci męża Jacka Janczarskiego i wypadku córki rolą Pauliny w Mewie Antona Czechowa w reż. Zbigniewa Brzozy. W 2004 zadebiutowała w roli Meszulach w Dybuku w reż. Krzysztofa Warlikowskiego na scenie Théâtre des Bouffes du Nord w Paryżu. W 2006 zaczęła występować z recitalem I poczucie szczęścia... nawet gdy wichura z piosenkami m.in. Agnieszki Osieckiej i Jacka Kleyffa, a nakładem wydawnictwa Znak wydała książkę autobiograficzną Wejść tam nie można, będącą zapisem rozmów z Krystyną Strączek; publikacja doczekała się wznowienia w 2016, uzupełnionego o kolejne rozmowy.

Od listopada 2008 przez kolejne trzy lata występowała w monodramie Rok magicznego myślenia. Również w 2010 wydała książkę-album Wszystko jest takie kruche, będący zapisem rozmowy z Izabelą Górnicką-Zdziech. W styczniu 2015 premierowo zaprezentowała recital Pozwól mi spróbować jeszcze raz, z którum wystąpi w niedzielę w Podziemiach Kamedulskich.

Wydarzenie połączone będzie z akcją zbiórki na rzecz Fundacji Ewy Błaszczyk „Akogo?”. Co roku w ramach akcji pt. „Budzimy do życia” fundacja zwiększa swoją aktywność w terminie od 20 marca (22 marca – Międzynarodowy Dzień Śpiączki; „World Coma Day”) do 20 kwietnia (18 kwietnia – Dzień pacjenta w śpiączce obchodzony w Polsce).

Fundacja Ewy Błaszczyk „Akogo?” jest polską organizacją pozarządową, zajmującą się systemowym rozwiązywaniem problemów osób w śpiączce. 22 lata temu, gdy rozpoczynała działalność, w naszym kraju nie istniała systemowa pomoc dla pacjentów po ciężkich urazach mózgu, przebywających w śpiączce. Fundacja stworzyła program i wybudowała dwie kliniki „Budzik” dla dzieci i dorosłych. Obie znajdują się w Warszawie. Fundacja „Akogo?” prowadzi działania zmierzające do sprowadzania do Polski światowych osiągnięć medycznych dotyczących problematyki śpiączki, wymiany wiedzy naukowej i wdrażania programów eksperymentalnych. Klinika „Budzik” dla dzieci w Warszawie w zeszłym roku obchodziła 10-lecie istnienia. W kwietniu zeszłego roku do  kliniki „Budzik” dla dorosłych zostali przyjęci pierwsi pacjenci.

Koncert odbędzie się 14 kwietnia (niedziela) o godz. 17:00 w Podziemiach Kamedulskie, ul. Dewajtis 3.
Wstęp wolny.